COMA

odetchnijcie z ulgą, bo nie o polskiej comie będzie mowa. choć last.fm tego nie ogarnia i twórczość niemieckiego duetu scrobbluje jako zespół, którego liderem jest czołowy polski grafoman [*], to jednak warto zapamiętać, że jedyna słuszna formacja o tej nazwie powstała w niemczech. panowie pochodzą z kolonii, a zbieżność nazw to tylko fatalny przypadek. zapomnijmy więc o tym i skupmy się na najważniejszym, czyli na wrażeniach słuchowych. niemiecka COMA wydaje pod szyldem wytwórni kompakt, a jak wiadomo - kompakt records to znak jakości (taki wygrawerowany w złocie). tym, którzy dźwięki COMY znają nie muszę mówić, że nie mieszczą się one w żadnej z gatunkowych szufladek. tych z kolei, którzy dopiero dowiedzieli się o ich istnieniu odsyłam na początek do zeszłorocznego longplaya "technicolor" (spotify: KLIK)

COMA prowokuje do tańca bez względu na to czy panowie obierają kierunek electro-popu czy też wchodzą w transowe zakamarki techno. o tym, jak różnorodnie potrafią skłonić nogi do ruchu można będzie się przekonać już w najbliższą sobotę (4.10) na ich koncercie w bytomskim jazzclubie FANTOM. ja będę, co i wam polecam.

GOOD NEWS: mam dla was jedną wejściówkę na ten koncert. chętnych zapraszam na facebooka: wrażenia słuchowe. 

link do wydarzenia na fb: klik

jungle - jungle

w dzisiejszym nawale nowej muzyki naprawdę niełatwo trafić na kogoś, kto przykuje uwagę czymś więcej niż singlem nie nasuwając tym samym miliona skojarzeń z twórczością innych muzyków. i choć słysząc zabiegi wokalne jungle trudno nie pomyśleć o bee gees, to jednak cały ich longplay to dla mnie coś totalnie świeżego. z jednej strony wpisują się w aktualne retrospekcyjne disco-trendy, z drugiej zachowują charakterystyczny dla siebie funkowy feeling, który pozostaje od początku do końca ICH i podrywa do tańca całe ciało. potrafią też soulowo, czule rozbujać takim kawałkiem jak chociażby "drops". a klip do "platoon" to coś, co po prostu trzeba zobaczyć.

kupili mnie w całości i czuję, że jeszcze będzie o nich bardzo głośno. ich album dostępny na spotify, więc polecam <klik> tutaj.

kamp! - baltimore EP

jakiejkolwiek ścieżki by nie wybrali, to idą w dobrą stronę. chłopcy z kamp! chyba nie potrafią obrać złego kierunku.
a ja nie potrafię słuchać ich i nie tańczyć. więc tańczę.

trashlagoon - entracte EP / blue empire LP

w skład trashlagoon wchodzi dwóch panów: sebastian wielicki i niklas freund. panowie gościli już kiedyś ze swoją EPką struggle w jednym z moich 'now playing' (klik). choć już ich dotychczasowe poczynania wydawały mi się zbyt mało docenione, to teraz tym bardziej trudno jest pogodzić mi się z tym, że twór reprezentujący tak światowy poziom leży przykurzony na którejś z piwnicznych półek house'u czy szeroko pojętej muzyki elektronicznej, do której docierają tylko wybrani.

znając ich wcześniejsze poczynania (a więc chociażby wydanie, do którego odnośnik podałam wyżej) trudno nie być zaskoczonym zawartością ich najświeższego tworu. entracte różni się bowiem nie tylko od struggle ale i od ich długogrającego debiutu (o którym z kolei napiszę niżej). sami o tym wydawnictwie mówią w pochlebnym i mało skromnym tonie przyznając, że to najlepsze, co do tej pory zrobili. w sumie trudno mi się z tym zgodzić tak samo, jak trudno się z tym nie zgodzić. entracte to wydanie lżejsze i wpisujące się w aktualne trendy znacznie lepiej niż house'owe klimaty, w których panowie tonęli wcześniej. pięknie zloopowane przestrzenie gitarowe, rytmy chwilami taneczne, a całość momentami pozapadana w iście flying lotusowym stylu. do tego dwa remixy, które mi osobiście psują odbiór całego wydania. 

cofając się jednak wstecz... stanowczo sugeruję zwrócenie ucha również w stronę dźwięków, które trashlagoon wydali trochę wcześniej (choć niedawno, bo w kwietniu tego roku).

długogrające blue empire na wskroś przesiąknięte głębokimi house'owymi zagrywkami zdawało się poprawiać grubą kreską szkic stylistyki, w której panowie zamierzają krążyć. szkic ten nakreślony został bowiem już przez pierwszą EPkę. sądziłam, że w tej przyjemnie głębokiej, house'owej szufladzie panowie osiądą na dobre i podawać z niej będą nam kolejne dźwięki w podobnym klimacie. jednym słowem: że podążać będą obraną drogą.

pozostaje mi wybaczyć panom zmianę planów, czasem posłuchać entracte, a częściej sięgać po blue empire i cieszyć uszy smakowitymi dźwiękami pokroju kawałków metaphobia, feel czy sunbug. co i wam polecam.

kubaterra

któregoś dnia kuba spakował plecak i wyjechał z krakowa do australii. tam spędził pół roku nagrywając swój album. pracował na farmie, siedział w lesie i robił muzykę. 

efekt?

efekt jest czarujący, co zdaje się przyszło mu z dużą lekkością. uwiódł mnie wokalnie, gitarowo i rytmicznie. uwiódł mnie swobodą, którą słychać w każdym dźwięku tego wydania. piękne i polskie. warto wrzucić w słuchawki.

DARKSIDE - gone too soon / what they say

stało się. darkside (fenomen zeszłego roku, choć dla mnie fenomen pośród wszystkiego, co gościło w ostatnich latach w moich słuchawkach) ogłosili właśnie zapowiadane wcześniej zawieszenie działalności. 

z jednej strony smutek, z drugiej ogromna radość, bo udało mi się usłyszeć ich live, a było to bez wątpienia jedno z najlepszych doznań koncertowych całego mojego życia. zresztą nie ma powodu do smutku - nico na pewno nie stanie w miejscu.

na otarcie łez dwa kawałki, które nie wylądowały na albumie. do zapętlenia.

distant cousin - distant cousin EP

miło jest co chwilę dostawać od was jakieś muzyczne sugestie. lubię w swojej skrzynce na facebooku albo soundcloudzie znaleźć coś wartego uwagi. tym bardziej lubię, gdy artysta pisze do mnie sam, bo skromność jest ważna, ale bez przesady. i choć więcej takich osób, które podrzucają mi swoją muzykę jest spoza naszego kraju, to zachęcam też ciebie, polsko, do chwalenia się. uszy mam niezmiennie szeroko otwarte na wszelkie nowe dźwięki.

i tak właśnie było z distant cousin. wśród kilku(nastu) wiadomości na SC znalazłam tę od niego. pochodzi z los angeles, a jego debiutancka EPka na stałe zagościła ostatnio w moich słuchawkach. szczególnie utwór numer dwa - do biegania, do leżenia, do wszystkiego w zasadzie. nuta wakacji.

cała EPka tutaj - klik